Z dziejów XVI Liceum Ogólnokształcącego
im.Stefanii Sempołowskiej
w Warszawie
w latach 1935-1995

Dawniej (1935-1947) Gimnazjum i Liceum im.Aleksandry Piłsudskiej

Na Żoliborzu Oficerskim z inicjatywy płk M.Grosska zostało zorganizowane Gimnazjum Żeńskie im.Aleksandry Piłsudskiej w przystosowanych do potrzeb szkoły 14 salach pierwszego piętra Hotelu Oficerskiego przy Placu Inwalidów.

9 września

Uroczyste rozpoczęcie roku szkolnego dla 160 uczennic klas pierwszych,drugich i trzecich.Na dyrektorkę szkoły powołano doświadczonego pedagoga Panią dr.Janinę Lubecką

1935r

Powstała 8 Warszawska Żeńska Drużyna Harcerek („Górska”) im.Zofii Chrzanowskiej.

4 listopada 1936

Odbyła się uroczystość poświęcenia sztandaru ufundowanego przez Komitet Rodzicielski z udziałem patronki szkoły Pani Aleksandry Pilsudskiej.Sztandar został wykonany przez Spółdzielnię Artystyczną „Ład”.Autorką hasła sztandarowego „Twą wartością czyny Twoje” była polonistka Pani Halina Bartnicka.
Pierwsza sztandarową wybrano „najlepszą z najlepszych” uczennicę klasy IV Zofię Lipszyc,która w imieniu całej szkoły złożyła ślubowanie. Podczas uroczystości uczennice występowały w obowiązujących strojach galowych.

1936r

powstała następna drużyna harcerek młodszych „Ósemka Puszcza”.

1938r

Szkoła otrzymała tarcze z numerem XVI.

czerwiec 1938r

Odbyła się pierwsza tzw. mała matura dla uczennic klas IV.

1938/1939r

Szkoła(300 uczennic) obejmowała już pełne czteroletnie gimnazjum i dwuletnie liceum.

1939r

Pierwsza i jedyna przed wojna matura.w obecności władz szkolnych uroczystego wręczenia świadectw dokonała patronka szkoły Aleksandra Piłsudska.24 maturzystki zostały obdarowane książkami przez Prezydenta Warszawy Stefana Starzyńskiego.

27 sierpnia 1939r

Harcerki otrzymały przydział stanowisk na wypadek wybuchu wojny.

1 września 1939r

Wybuch wojny.Działania wojenne uniemożliwiły rozpoczęcie roku szkolnego.

13 września 1939r

Budynek szkoły został częściowo zniszczony.Po naprawieniu uszkodzeń rozpoczęły się normalne zajęcia.

16 listopada 1939r

Władze okupacyjne zarzadziły zamknięcie szkół.Dyr.Janina Lubecka niezwłocznie przystapiła do organizowania nauki w małych zespołach zwanych kompletami.(Dyr.J.Lubecka wspólnie z nauczycielkami J.Żuławską, M.Wipszycka,E.Choińską opracowały system tajnego nauczania.)

grudzień 1939r

Barbara Wasikówna z 8 drużyny zorganizowała pierwszy tajny zastęp harcerek.Rozpoczęło się intensywne szkolenie harcerek do „Służby Polsce”.

1940

Tajne nauczanie.

1940/1941

dla uczennic kl.I i II gimnazjum powstała szkoła pod nazwą „Prywatna Szkoła Ogrodnicza Marii Wipszyckiej”,która przetrwała do 1944r.Uczennice kl.III,IV gimnazjum i I liceum przystąpiły do nauki na dwuletnich Kursach Przygotowawczych do Szkół Zawodowych II Stopnia.(O wszystkich formach edukacji podczas okupacji mówi rozdział „Dzieje Szkoły w okresie wojny” pracy zbiorowej Komisji Historycznej byłych Wychowanek pod kierunkiem pani prof. M.Wipszyckiej i Pani prof. E.Choińskiej-„Z dziejów XVI Państwowego Liceum im.Stefanni Sempołowskiej w Warszawie,Gimnazjum i Liceum im.Aleksandry Piłsudskiej 1935-1947 ”)
„Co roku odbywały się tajne egzaminy maturalne.Liczba matur w kolejnych latach (okupacji) :30.37,23,24 i 25.Pierwsze matury były organizowane w prywatnych mieszkaniach,dwie ostatnie w szkole.(...)Matury odbywały się z zachowaniem regulaminowych przepisów i całą im właściwą powagą.”

1940r

Powstała tajna drużyna „Knieje”,a jeszcze później dwie następne drużyny.

1 sierpnia 1944r

Rozpoczął się najtrudniejszy egzamin jaki kiedykolwiek młodzież polska musiała zdawać.Dziewczeta brały udział w walkach w różnych dzielnicach Warszawy. Duża ich część walczyła na Żoliborzu i Bielanach,pełniac funkcje łączniczek,telefonistek, sanitariuszek.Sanitariuszki pracowały z wielkim zaangażowaniem w punktach sanitarnych na terenie całego Żoliborza.

3 sierpnia 1944

Walka na Zdobyczy Robotniczej,gdzie zginęła Ewa Lubecka,jedyna córka dyr.J.Lubeckiej.

6 marca 1945r

Dyrektor Lubecka powróciła do Warszawy.Razem z dyrektorem Szkoły Męskiej im.Poniatowskiego, Tadeuszem Dąbrowskim,zorganizowała wspólną szkołę przy Placu Inwalidów.Z różnych stron świata powracały do Warszawy uczennice.Organizowano na nowo życie szkolne.

12 kwietnia 1945

Łaczniczki isanitariuszki zostały oswobodzone przez polskich żołnierzy Dywizji gen.Maczka, z obozu Oberlager VIc

25 lipca 1945

Odbyły się pierwsze powojenne matury.Wydano 22 świadectwa dojrzałości.

1 września 1945

Po skróconych wakacjach odezwał się dzwonek rozpoczynający drugi rok nauki.Długoletnia dyrektorka szkoły dr.Janina Lubecka została zmuszona do przeniesienia się na Wybrzeże.Następczynią jej została Pani Zofia Ringmanowa.

1945/1946r

Powróciło wiele osób z dawnego zespołu nauczycielskiego.Miało to niemałe znaczenie dla utrzymania poziomu naukowego zgodnego z tradycją szkoły.

1946r

Dyrektorką szkoły została Ewa Modzelewska-Egerowa,dotychczasowa wicedyrektorka,nauczycielka historii,pracująca w szkole od 1935r.

1 września 1948r

Weszła w życie reforma szkolnictwa-powołano jedenastoletnią szkołę ogólnokształcącą.
Na patronkę szkoły wybrano Stefanię Sempołowską(zmarłą w lutym 1944r)-działaczkę społeczną, nauczycielkę,publicystkę,autorkę podręczników szkolnych i powieści dla młodzieży „Na ratunek”.
Z inicjatywy Komitetu Rodzicielskiego powstał Komitet Budowy Szkoły. Uzyskano lokalizację przy ul.Stołecznej 5.

wrzesień 1951

Została aresztowana za powiazania z AK dyrektorka szkoły Pani Ewa Egerowa.

1951-1954r

Funkcje dyrektora szkoły pełnili:

1951/1952-p.Janina Kędzierska

1952/1953-p.Henryk Wierzcholski,dyrektor Liceów dla Wojskowych